babam öldüğünde ağlamadım.ama kızım doğunca ağlıycakmışım gibi geliyor.uff salak mısın be?tamam tamam.
şaka bi yana dedemden bir çift roosevelt tipi bot kalmış.kars'ta subayken vermişler 1965 yılında.kahve onun rengi ve neredeyse dizimin altına kadar geliyor konçu.çok güzel.giymesi zor,çıkarması tam eziyet.ama dokunmuyoken ve ayaklarım içindeyken her türlü anarko-agresif-post-punk eylemi yapabilecekmişim gibi geliyor.hafta başladı,sevinçliyim.her gün okula gidiyorum her gün arkadaşlarımı görüyorum.yaşasın tiesto yaşasın nyana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder