gün var keremcan var yanımda.basket oynuyolar odamda.zıplıyolar ve ben de kendimi tbmm başkanı gibi hissettim.lütfen arkadaşlar filan diyorum burda yersizce.
bugün annemleri uğurladım. beşten sonra bizdeydik.
üç yeni misafir ağırladım evimde.ağırlayamadım belki de ama işte ne biliim.sanırım misafir ağırlamak hoşuma gidiyo ya.yemek yapasım filan geliyo onlara şööle cok güzel kahve çay yapasım geliyo.ama bi o kadar da halsizim işte bu saatte.ancak bunları yazıyorum.
suyun üzerindeki ufak dalgalanmaların dağılması gerekiyodu.amma ne yazik ki o su değildi, bendim ve ufak dalga diil fırtınaydı.çöl fırtınası.kavurdu beni.hatta susadım bile diyebilirim.
aşksız bana susadım.bi insan nasıl kendine susayabilir ki.benlik gerçekten yitebiliyor.ama halen daha fırtına dinmedi.bu tip fırtınaları tanırım.dinmezler zaten hiç,bi şeytan üçgenü oluşturup -boyutu farketmez orada takılırlar.
ben de görsel hafızamı yenileyerek bi takım dertleri ilüzyona uğratabilirim.evet ben bunu yapanım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder